Online vond ik het boekje Powder Compacts van Miller's. A Collector's Guide. Je snapt dat het me aanspreekt.

Ik, Houpette, die mijn naam en passie heb ontleenda aan deze kunstwerkjes, door de geschiedenis mij nagelaten. Altijd heb ik me verwonderd over de talloze ontwerpen, het gebruik van de materialen, de symbolische en culturele waarde.

Een geschiedenis die ons terug brengt tot het oude Egypte. 

Waar cosmetica  tot de jaren 20 over het algemeen niet geaccepteerd was door de beperkingen in de Victoriaanse en Edwardiaanse tijd.  Pas in de jaren 20 veranderde dit. Doordat de  vrouwen buiten de deur gingen werken en een eigen loonzakje kregen. Toen kwam er een einde aan de beperkingen. 

Parijs was de fashion hoofdstad maar veel van de compact werden ook in Engeland verkocht. Het duurde dan ook niet lang voor ze hier de compacte tins met geperst poeder zelf op de markt brachten. Godets werden ze genoemd. Ook bekend als

Vanity Cases of Vanity's. Deze drie benamingen werden veelal gebruikt bij advertenties en reclames tot aan de jaren 50. Toen werden de Compact algemeen geaccepteerd als poederdoosjes en de Vanity's  bevatten poeder, lipstick, rouge etc...

De International Exhibitie of Decoratie and Modern Industrial Art die in 1925 te bezoeken was in Parijs had een enorm effect op het design van luxe goederen, zo ook op de compact poeders.

Eind jaren 20 en begin jaren 30 kregen de poederdoosjes klepjes en schuifjes zodat er een weinig poeder per keer uit kon komen. 

In de jaren 30 werd bioscoop bezoek de belangrijkste vorm van ontspanning. Veel vrouwen keken de looks van van de grote sterren zoals Greta Garbo of Jean Harlow. 

De compacts werden groter (soms wel 13 cm) en minder discreet. Men stond steeds toleranter tegenover het gebruik van cosmetica. Vanity Cases werden veelal gebruikt bij fomele gelegenheden. Roken werd sjiek gevonden en veel Vanity Cases kregen dan ook ruimte voor wat sigaretten.

Midden jaren 30 kwamen er twee nieuwe soorten bij, Namelijk 

de Flapjack en de Super Flapjack. Geimporteerd uit Europa en het Verre Oosten. De Flapjack voor de smallere uitgave, de Super Flapjack lijkend op een opvouwbare camera met sluiterknoppen om deksels te openen en film opwind knoppen voor het vasthouden van lipsticks. 

Designs in deze periode waren veelal geometrisch, nautisch, of het design bestond uit o.a. palmbomen honden, crinoline ladies.

De productie van de compacts stopte door het uitbreken van de 2e Wereld Oorlog. Er weren fabrieken gebombardeerd en er kwamen strenge restricties vanuit de Overheid met betrekking tot het gebruik van metaal. 

Na de oorlog in de jaren 50 beloofde het een tijd te worden van  luxe en glamour.  Het Festival Britain en de Kroning van Elizabeth zorgde voor hoogtijdagen met betrekking tot de productie en verkoop van de compacts.

Merken als Stratton, Vogue, Kigu, Mascot, Margaret Rose, Melissa, Flamingo en Le Rage deden hier hun voordeel mee en werden groot.

Naast de compacts werden er ook creme poeders op de markt gebracht en werden meer geliefd dan de eerdere compacts.Midden jaren 50 kwam daar ook de vloeibare make up  en andere cosmetica producten bij.

Zo stopte in 1997 de laatst overgebleven fabrikant (overgenomen door Cork Int) Laughon & Sons de productie.

De compacts hebben een rijke geschiedenis. In vele families ontbraken ze niet op de kaptafel. Ze werden vaak als een erfstuk doorgegeven van generatie op generatie al dan niet gekoppeld aan een bepaalde gebeurtenis of met een speciale betekenis.