Nou, dit is nog even een dingetje ...

Gepubliceerd op 10 september 2016 om 06:03

-Het gaat over haar, Marjolein. Ze schrijft geschiedenis voor haar Vintagelein-

Ze heeft zich even terug getrokken uit diverse overleggen, haar tours door de stad tijdelijk stil gelegd, en denkt na. In de aanloop naar het driejarig bestaan zal zij zich nu vooral richten op haar winkeltje en het assortiment.

Ze wenst dranghekken voor de deur ... klanten uit het hele land die haar toe komen. Mensen,  op zoek naar de schoonheid van dingen die hun naam verdienen aan het genot en een bijdrage leveren aan mooie herinneringen.

Ze zou het bereiken. Dat wist ze zeker. Ze had haar onderjurkjes, die ze understatements noemt, haar accessoires, haar kousen en meer in een nostalgische sfeer.

Maar ondernemen is stappen zetten (vooruit en terug), stilstaan, nieuwe wegen inslaan, volharden. En vooral zeer hard werken. Dat laatste puntje zou ze nog eens over na moeten denken, zo sprak ze zichzelf toe. Want open van woensdag tot en met zaterdag? Is dat wel voldoende? Zou ze niet elke dag open moeten zijn?

Maar, die vrije dagen zijn ook zo heerlijk om alles in balans te houden. Een wekelijks bezoekje aan haar ouders die beiden boven de 80 zijn is toch ook belangrijk ? Het lezen van boeken? Het fietsen om in shape te blijven? En ze werkt toch 's avonds ook nog. Dan deelt ze haar berichten op social media, leest ze, bedenkt ze plannen, sorteert ze collecties etc ...

Nou, dit is nog even een dingetje.

De afgelopen week stond na een week met enorme verkoopresultaten vooral in het teken van snapchat en babbelbox, het passen van de Esther Williams badpakken door diverse toeristen en het luisteren naar verhalen, waarvoor 4711  de grootste aanleiding gaf.

Nooit had ze kunnen bedenken dat een geur zoveel emotie op kon roepen. De één gaat weemoedig glimlachen bij het zien en/of ruiken van de geur, de ander stapt meteen op bij het oproepen van de herinnering aan een nare jeugd, weer een ander laat een traan vloeien bij het beseffen van het gemis van een dierbare. Dit is dus wat geur met mensen doet. Een gevoel achterlaten. Een emotie.

Als gevoelig type-je beseft ze dat zij haar klanten met de verkoop van geuren kan raken. Een emotie kan meegeven.

Bij toeval krijgt ze van een wekelijkse bezoeker het boek "In bed met de vijand, Coco Chanels geheime oorlog"dat hij speciaal voor haar heeft opgespeurd. Zo lief!

En dat net nu ze drie Coco Chanel parfums heeft toegevoegd aan haar collectie ...voor prijzen waar je hebberig van wordt (€ 75,00 i.p.v. € 115,00 ) Tot wie zouden ze gaan toebehoren? Welke emotie zou ze ermee oproepen?

Ze kan niet wachten op de volgende klant die haar dranghek dichterbij brengt!
Zelf zou ze haar beste beentje voor blijven zetten  Dat hoe dan ook.

Eerst maar eens lezen hoe Coco Chanel haar weg naar succes heeft bereikt!

Reageren op dit bericht doe je hier!

 

Reactie plaatsen

Reacties

Miss Cee
8 jaar geleden

Believe in yourself, stay strong, stay authentic and you will see. I believe it will happen!!